Τα κύρια θρεπτικά συστατικά στο έδαφος: Άζωτο, Φώσφορος και Κάλιο

N (Άζωτο)

        Ένα από τα κύρια συστατικά, βοηθά στην κανονική ανάπτυξη όλων των μερών του φυτού. Εάν το Ν βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στο έδαφος, προκαλεί υπερβολική βλάστηση, υδαρείς ιστούς, ανθόρροιες(πτώση ανθέων), ενώ η έλλειψη του προκαλεί καθυστέρηση στην ανάπτυξη, χλώρωση στα παλιότερα φύλλα κ.λπ. Από τα αζωτούχα λιπάσματα, μερικά αυξάνουν την οξύτητα εδάφους(ουρία, νιτρική αμμωνία...) και άλλα την μειώνουν αυξάνοντας την αλκαλικότητα(νιτρικό ασβέστιο, νιτρικό νάτριο...) η νιτρική μορφή αποτελεί την κύρια πηγή αζωτούχου θρέψης όλων των καλλιεργειών. Όλες οι άλλες μορφές αζώτου που απαντώνται στο έδαφος, δηλ. το άζωτο των οργανικών συστατικών του εδάφους, η ουρία ακόμη και το αμμωνιακό άζωτο, με τη βοήθεια της μικροβιακής χλωρίδας του εδάφους μετατρέπονται σε νιτρικό άζωτο. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο όταν οι συνθήκες νιτροποίησης , δηλ. θερμοκρασία, υγρασία, πεχά, είναι ευνοϊκές, όπως συνηθέστερα παρατηρείται κατά το Φθινόπωρο και μετά τον Απρίλιο

Τα λιπάσματα σε 2 μορφές: αμμωνιακή και νιτρική(πιο αφομοιώσιμη από τα φυτά σε όξινα ή αλκαλικά εδάφη)

P (Φώσφορος)

         Βασικό στοιχείο, χρήσιμο στην παραγωγή καρπών και σπόρων. Ερεθίζει τα φυτά για παραγωγή ριζών και ανάπτυξη σπόρων, βελτιώνει την ποιότητα της βλάστησης και των καρπών, επίσης αυξάνει την αντοχή των φυτών σε ασθένειες. Ιδιαίτερο δυσκίνητο στο έδαφος, γ'αυτό και εφαρμόζεται συνήθως κοντά στις ρίζες. Σε έλλειψη φωσφόρου, τα φυτά σταματούν να αναπτύσσονται και τα άνθη αποτυγχάνουν να καρποδέσουν.

Σε ισχυρά όξινα εδάφη, ο φώσφορος δεσμεύεται με το αργίλιο και τον σίδηρο, έτσιτο έδαφος πρέπει να είναι ελαφρύ όξινο ή ουδέτερο

Τα λιπάσματα: υπερφωσφορικά, φωσφορικό αμμώνιο, φωσφορικό οξύ και τριπλό υπερφωσφορικό

K (Κάλιο)

           Είναι απαραίτητο για την άριστη ποιότητα και ποσότητα της παραγωγής. Η ποσότητα του κυμαίνεται μεταξύ 0,1% και 3%. Έχει μεγάλη κοινητικότητα μέσα στο φυτό.

Το Κ:  επηρεάζει την δραστηριοποίηση των ενζύμων και με αυτό στο σχηματοσμό και μετασχηματισμό ουσιών,

                 επηρεάζει το ισοζύγιο του νερού(στην πρόσληψη και μετακίνηση του νερού στο φυτό).

Η έλλειψη καλίου σημειώνεται συνήθως στα ελαφρά και όξινα εδάφη. Η μάρανση των φύλλων όταν συνοδεύεται με ελαφρό ξεθώριασμα της περιφέρειας τους είναι μια ένδειξη της ελλειματικής σε κάλιο θρέψεως των φυτών. Η έλλειψη καλίου από το έδαφος, υποχρεώνει σε μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων καλίου από τα μεγαλύτερης ηλικίας φύλλα προς τα νεαρότερης ηλικίας φύλλα. Γι' αυτό τα συμπτώματα που είναι το κιτρίνισμα και το κάψιμο της περιφέρειας των φύλλων γίνονται ορατά πρώτα στα ηλικιωμένα φύλλα, τα οποία στην συνέχεια ξηραίνονται και πεθαίνουν

Τα λιπάσματα: είτε ως άλας του υδροχλωρικού οξέος(Cl), είτε του θεϊκού οξέος(θείο): το χλωριούχο κάλιο, θεϊκό κάλιο, νιτρικό κάλιο(για τα κηπευτικά)